Ze komen dag per dag dichterbij, de verkiezingen… Federaal, regionaal en Europees in juni, gevolgd door gemeente- en provincieraadsverkiezingen in oktober. Heel wat jongeren horen het donderen in Keulen wanneer hen dat wordt verteld, anderen hebben dan weer geen idee op wie een stem uit te brengen. Die twijfel, het verantwoordelijkheidsgevoel (of soms ook het gebrek eraan), duidt hoe speciaal die ‘eerste keer’ is voor jongeren. Het allerbelangrijkste is dan ook dat je effectief gaat stemmen, in juni én oktober!
Ik kan duizend-en-een redenen geven die je aanzetten om te gaan stemmen straks, maar de belangrijkste motivatie vind je gewoonweg in jouw eigen leven. De subsidies voor de jeugdvereniging waar je al jaren lid van bent of de aanleg van een hondenpark in jouw buurt? Politiek. Het openbaar vervoer dat je, de ene keer wat stipter dan de andere keer, naar de universiteit brengt en terug? Politiek. En ja, al lijkt dat een ver-van-jouw-bed-show: ook het pensioen dat je later zal ontvangen ligt in handen van de politiek.
We hebben het soms niet door, maar alles wordt gestuurd van bovenaf in onze maatschappij. Politici maken keuzes voor ons. En al doen sommige mensen uitschijnen dat zij hiervoor totaal incapabel zijn, wij hebben als burgers de kans om te kiezen welke mensen ons wél mogen vertegenwoordigen en welke niet. Wij, jong en oud, mandateren die politici, waarvan wordt gezegd dat ze niet luisteren naar de gewone mens. Er is gevochten voor ons stemrecht en hoe triest zou het zijn dat we die prachtige erfenis, die we van de voorgaande generaties kregen, niet zouden aannemen? De kloof tussen burger en politiek is ontegensprekelijk aanwezig, akkoord. Het vertrouwen in politieke instellingen is laag, en da’s geen plotse tendens. Maar laat ons deze verkiezingen dan aangrijpen als een kans om dat vertrouwen te herstellen, stap voor stap.
Ik ga echt niet ontkennen dat een groot deel van dat wantrouwen in de politiek gevoed werd door politici zelf. Beleid voeren is keuzes maken, en die keuzes kunnen onmogelijk door de hele bevolking gesmaakt worden, dan zou er waarschijnlijk sprake zijn van ver doorgedreven sinterklaaspolitiek, en dat getuigt meestal van weinig staatsmanschap. Beleid voeren is keuzes maken, maar ook compromissen sluiten, en daar moeten wij als jongeren bij stilstaan. In plaats van te schreeuwen dat politici veel beloven, maar weinig doen, kunnen we er maar beter mee leren omgaan dat partijen in een coalitie water bij de wijn moeten doen en dat dat nu eenmaal is hoe het werkt.
En aan de politici: in plaats van te blijven beloven, zouden jullie beter wat meer doen.
Onder dat doen versta ik ook het naar buiten toe verdedigen van akkoorden die gesloten zijn binnen de regering. De zogeheten particip-opposition, waarbij regeringspartijen elkaar in een slecht daglicht proberen te plaatsen, moet eruit. Je vormt een regering, je sluit akkoorden, je verdedigt die akkoorden. Klaar. Is het mis om te zeggen dat het akkoord niet helemaal is hoe uw partij het zag? Neen, zo gaat het nu eenmaal, maar je sluit de rangen en start niet met vingerwijzen. Simple as that!
Maar goed, het gaat over ons: jongeren. Onze samenleving is meer dan ooit divers, maar ook gepolariseerd. De partijen aan de beide uitersten van het politieke spectrum klimmen peiling na peiling hoger, een duidelijk signaal van de bevolking dat verandering nodig is. Dus denk eens na wanneer je dit leest: die verandering, hoe zie jij die? Welke partij leunt het dichtste aan bij jouw manier van denken? Welke kandidaat probeert dezelfde steen als jou te verleggen in de rivier? Wees niet dogmatisch of halsstarrig, denk na over wat jij wilt en kies. Lees partijprogramma’s, bekijk debatten, laat je hoofd niet zot maken door eindeloze advertenties van partij X of Y. Vertrouw op jezelf, want jij kiest straks. En voor welke partij dat ook moge zijn, jij kiest altijd wijs.
Het zijn wij, jongeren, die de toekomst zullen bepalen.
Het zijn wij, Gen Z, die binnen afzienbare tijd misschien wel zélf in dat parlement zullen zetelen.
Het zijn wij, studenten, die de verantwoordelijkheid hebben om iedereen warm te maken voor een nieuwe kans, en die kans is nu.
Mauro Pauwels, 09/05/2024